การพูดนั้นสำคัญ แต่การฟังนั้นสำคัญกว่า

การพูดนั้นสำคัญ แต่การฟังนั้นสำคัญกว่า คนเราอยากได้ยิน เฉพาะสิ่งที่ตัวเองอยากได้ยิน เราไปบังคับให้คนอื่นพูดเฉพาะ ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ยิน .. มันไม่ดีกับตัวเองเลย

ทำนองเดียวกัน การพยายามพูด แต่สิ่งที่ดี นั้นมันดีก็จริงอยู่ แต่เส้นกั้นระหว่าง ความจริง กับ ความดี นั้นบางมาก

เกรงว่าวันหนึ่ง การพยายามพูดแต่สิ่งที่ดี แต่ไม่จริง หรือ จริงแต่ไม่หมด มันจะกลับมาทำร้ายเรา ในระยะแรกด้วยความอึดอัด และระยะสุดท้าย ในฐานะคำว่า "คนไม่จริงใจ" ได้

คน เรามันหลากหลาย และ ในหนึ่งคน เหตุผลก็ล้านแปด เรื่องเดียวกัน เราพูดกับเขาเมื่อวาน เขาว่าน่าฟัง พอมาวันนี้เรื่องเดียวกัน เขากลับไม่ชอบ ก็บ่อยไป

สุดท้าย เราเหนื่อย

ดังนั้น บังคับ "ใจ" เราที่ได้ยินจาก "หู" แล้วปล่อยให้ทุกคำจาก "ปาก" คนอื่น นั้นออกมาจากใจเขาจะดีกว่า

เราจะได้รู้ว่า เขา "คิด" อะไร ? ดีกว่า สร้างให้เขาต้อง "คิด" อะไร ในแบบที่เราอยากให้มันเป็น

เพราะปัจจุบัน ผู้คนมักจะพูดดี และ ไม่กล้าตำหนิด้วยความรักกันต่อหน้า แต่มักจะ ไป "ต่อว่า" ลอย ๆ กันบน facebook ลับหลัง หวังให้กระทบชิ่งคนที่เป็นเป้าหมาย

ถ้าเราทำได้แบบนี้ กฏแห่งแรงดึงดูด จะพาคนแบบเดียวกันมาหาเราเอง และ กฏแห่งแรงผลักดัน จะเหวี่ยงคนที่ตรงกันข้ามออกไปจากชีวิตเราเช่นกัน

เราจะมีเพื่อนที่พูดอย่างจริงใจมากเท่า ที่เขาจะทำได้ และ เขาก็สบายใจ ที่จะพูดกับเรา และ เราก็สบายใจ ที่จะพูดกับเขา

สังเกตดีดี ที่เราอึดอัด ตะกุก ตะกัก ไม่ใช่เพราะต้องพูดความจริงหรอก เพราะการพูดความจริง ๆ ตรง ๆ จากใจนั้นง่ายมาก ไม่ต้องประดิษฐ์คำและประโยตให้เสียเวลา

แต่เพราะเรารู้ว่า "ผู้ฟัง" .. นั้น อ่อนไหว หรือ ให้คุณ ให้โทษ ต่อชีวิต หน้าที่การงานของเราได้ และเขาก็แค่อยากฟังแต่สิ่งที่ถูกหู กูกใจ เขาเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรือง งาน เงิน ชีวิต ศาสนา การเมือง ต้องพูดเฉพาะในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน

เราจึง "เกร็ง" และ "เกรง" จนไม่สุขเลย กฏแห่งแรกผลักดันจึงเริ่มทำงาน คือ เราจะไม่ค่อยอยากคุยกับเขา แต่เขาอยากคุยกับเรา เพราะเรามีแต่คำพูดหวานหู ถูกใจ จนเมื่อเราทนไม่ไหว เราระเบิดออกไป ความสัมพันธ์ก็พังลง ทุกอย่างถูกเหวี่ยงให้ออกจากัน จนอาจกลายเป็นศัตรูกัน และ ผู้พูดมักเป็นผู้ร้ายเสียด้วย

ในขณะที่กฏแห่งแรงดึงดูด เมื่อเราเผลอพูดในสิ่งที่เขาไม่อยากฟัง เขาจะบอกเราตรง ๆ ว่า "เขายังไม่พร้อมจะฟัง หรือ คุยด้วย" ซึ่งมันดีกับทั้งสองฝ่าย และเราก็พบได้บ่อยในวัฒนธรรมอเมริกา คือ "Leave me alone" และ ทุกคนที่ได้ยิน ก็พร้อมทำตาม ตือ ปล่อยให้ผู้พูด ได้อยู่ตามลำพังสักพัก

แต่หากเป็นวัฒนธรรมไทย มักจะถูกตอบโต้กลับทันทีว่า "เออ ดี งั้นกูไม่สนใจเรื่องมึงนะ คนอุตส่าห์เป็นห่วง แม่มมม เอ้ย"

ดังนั้น คุณจะเลือกเป็นฝ่ายไหน ฝ่ายที่คอยจะฟังแต่สิ่งดีดี  หรือ เป็นฝ่ายที่พร้อมเปิดรับทุกคำจากคนรอบข้าง ให้เขาพูดได้อย่างอิสระ เพราะ "คำพูด" ก็เป็นแค่ลมปาก หากเราไม่ได้เป็นแบบนั้นจริง ๆ .. วันหนึ่ง "เวลา" จะพิสูจน์ทุกคำจากปากของคนรอบตัวเอง ไม่ว่าจะดี หรือ ร้าย ก็ตาม