ที่ระเบียงหน้าบ้าน ยามบ่ายอันสงบ คุณยายกำลังช่วยซ่อมแซมชุดนักเรียน อยู่กับหลานสาววัย 12 ปี แดดอุ่น ๆ ที่สาดส่องลงมานั้น ดูสวยงาม สายลมเย็นพัดกลิ่นทุ่งหญ้าหอมเข้ามา
สักครู่หนึ่ง หลานสาวก็หยุดนิ่ง เงยหน้าขึ้นมองคุณยาย แล้วเอ่ยถามว่า "คุยยายคะ ทำไมเราจึงหารักแท้ ได้ยากคะ"
คุณยาย นิ่งไปสักครู่หนึ่ง ก่อนจะวางเข็มและด้ายลง แล้วเงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ สบตาหลานสาว
"ฟังนะ ยายจะเล่าอะไรให้หนูฟัง" คุณยายยิ้มอย่างอ่อนโยน หลานสาวทำหน้าประหลาดใจ ระคนตื่นเต้นผสมกัน เธอวางเสื้อผ้าลงบนตัก นิ่งเงียบ และรอคอยสิ่งที่หญิงชรากำลังจะเล่าออกมา
"เมื่อหลายพันปีก่อน ขณะที่โลกเรายังอ่อนวัยกว่านี้ รักแท้นั้น ปรากฏอยู่ ทุกหน ทุกแห่ง มนุษย์สามารถเป็นเจ้าของมันได้ด้วยการเรียกหา รักแท้ก็จะมาเป็นของมนุษย์ผู้นั้นอย่างง่ายดาย " คุณยายหยุดชั่วครู่
"แต่มนุษย์ไม่เคยดูแลรักแท้ เพราะรักแท้ ต้องได้รับการดูแล หากทิ้งขว้าง มันก็จะตายและสูญสลายไป มนุษย์จึงมองไม่เห็นคุณค่าของรักแท้ เพราะเขาเรียกรักแท้ใหม่ให้มาหาใหม่ได้ตามใจชอบ เมื่อเป็นดังนี้ พระผู้เป็นเจ้าจึงตัดสินใจที่จะเก็บรักแท้เอาไว้" หลานสาวทำตาโต แต่ยังคงนิ่งเงียบ คุณยายยิ้มและลูบผมหลานสาวอย่างอ่อนโยน แล้วเล่าต่อว่า
"พระผู้เป็นเจ้า จึงขอให้นางฟ้าสองตนช่วยเก็บรักษารักแท้ทั่วทั้งโลกเอาไว้ ไม่ให้มนุษย์เรียกหาด้วยปากอีกต่อไป เริ่มแรกทีเดียวนางฟ้าได้ฝังรักแท้เอาไว้ในแผ่นดิน แต่มนุษย์ก็ขุดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย ต่อมาพวกเธอจึงนำรักแท้ไปเก็บไว้ยังบนภูเขาสูงสุด แต่ผู้คนก็พากันปีนป่ายไปจนถึงยอดเขานั้น นางฟ้าจึงนำไปซ่อนไว้ไต้ท้องทะเลลึก แต่ที่สุดมนุษย์ก็ยังดำดิ่งสู่ก้นทะเล แล้วนำรักแท้กลับคืนมาอีกจนได้"
"อย่างนี้เราก็ยังหารักแท้กันได้ อยู่นี่คะ" หลานสาวถามคุณยาย แทบจะทันที
"ใช่จ๊ะ มนุษย์เรา ก็ยังสามารถขุด ปีนป่าย หรือ แหวกว่าย ไปค้นหา จนได้รักแท้มาครอบครอง นางฟ้าจึงตัดสินใจเด็ดขาดที่จะเก็บรักแท้ไว้ ณ ที่แห่งหนึ่ง ซึ่งนับตั้งแต่นั้น ผู้คนต่างก็มีปัญหาในการค้นหารักแท้ เพราะว่าผู้คนจะพากันมองหามันในทุกหนทุกแห่ง ยกเว้นที่เดียวจ๊ะ" คุณยายหยุด และจ้องลงลึกเข้าในแววตาที่ตื่นเต้นของหลานสาว
"ที่ไหนคะ คุณยาย" หลานสาวน้ำเสียงตื่นเต้น กระเซ้าแขนคุณยายให้ตอบ
"เพราะที่ซึ่งควรจะเก็บมันไว้ ก็คือ" คุณยายลากเสียงยาว หลานสาวเม้มริมฝีปาก เอียงคอเข้าไปหาคุณยาย เพื่อจะได้ยินคำตอบได้ชัด
"ตรงหัวใจของเรา นี่แหละจ๊ะ ที่มี รักแท้เก็บไว้อยู่ หนูต้องใช้หัวใจของหนู่ ตามหาที่หัวใจของผู้คน หนูจึงจะพบรักแท้" คุณยายเอียงหน้าเข้าหา ยิ้มกว้าง และสบตาหลานสาว ที่แววตากำลังเอ่อล้น ด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดีในคำตอบของเรื่องราวที่ลึกซึ้งนี้