ทำไมถึงต้องสร้างเว็บไซต์ปลอม หรือ เว็บไซต์ที่มีเนื้อหาให้อยากคลิกไปอ่าน มันได้อะไร ทำไปทำไม

ทำเว็บไซต์ข่าวปลอม หรือ เว็บไซต์กุข่าวขึ้นมา (เช่น ดาราดังเสียชีวิต ฯลฯ) เพื่ออะไร ? คำตอบมีอันเดียวครับ เพื่อรับรายได้จากการแสดงโฆษณา (อันนี้ได้แน่นอน) และ ถ้าฟลุค คือ ผู้ชมคลิกแบนเนอร์โฆษณา (ได้อีกต่อหนึ่ง) และ ยังได้อีกต่อ ถ้าผู้ชมสมัครใช้บริการ (ได้ค่าคอมมิชชัน สำหรับบางเว็บไซต์)

แต่เพราะการสร้างเนื้อหาเองให้ผู้ชมสนใจถึงขั้น "อ่านและแชร์" ตามปกตินั้นยากนะครับ เหมือนผมเขียนเนื้อหาเผยแพร่ ก็ต้องนั่งคิดหัวข้อ หาข้อมูล เรียบเรียงเนื้อหา ตรวจทาน ทำรูปประกอบ กว่าจะเสร็จ 2-4 ชั่วโมงครับ

บางบทความเขียนแทบตาย คนไทยไม่ค่อยอ่าน อ่านแต่ไม่ค่อยแชร์ .. ก็เยอะครับ

เว็บมาสเตอร์สายมืด เลยละเมิดจริยธรรมในอาชีพ ทำเว็บไซต์ปลอมขึ้นมาหลายรูปแบบ เช่น

สร้างชื่อเว็บไซต์คล้ายเว็บไซต์จริง แล้วคัดลอกเนื้อหาข่าวมาใส่ทั้งหมด
สร้างชื่อเว็บไซต์มั่ว ๆ เช่น hipnewswowthailand แล้วนำข่าวจริง มาขยายหัวข่าวเกินจริง เช่น ข่าวจริงดาราไปกินข้าวกุ๊กกิ๊กกัน ข่าวปลอมก็จั่วหัว 'แฉ ดาราดังกินข้าวเสร็จแล้วเข้าม่านรูด' (อ่านแล้วอยากคลิกเข้าไปอ่าน .. ไหมละ)
สร้างชื่อเว็บไซต์ปกติ แต่จั่วหัวให้น่าคลิก เช่น 'ไม่น่าเชื่อ ทำแบบนี้ลดน้ำหนักได้จริงรู้แบบนี้ทำมานานแล้ว' หรือ 'เมื่อผู้ชายจับได้ว่าแฟนมีกิ๊ก นี่คือสิ่งที่เขาทำเกินคาด'
กุเรื่องขึ้นมาเลย โดยค้นหารูปก่อน แล้วเขียนเนื้อหาให้ประกอบรูป เช่น หาเจอรูปทหารเทข้าวลงบนผืนพลาสติกในป่า (ซึ่งความจริง คือ ถุงข้าวมันแตก แล้วย่ามใส่ภาชนะมันหล่นตกน้ำ) ก็นำมากุเรื่องว่า นี่ คือ ความลำบากของทหารไปรบ บลา ๆ ใส่วันที่ สถานที่ ซะจนเคลิ้ม

เป้าหมายทั้งหมด เพื่อให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วม และ ต้องแชร์

ยิ่งแชร์ คนยิ่งเห็น -> คนยิ่งเห็น ยิ่งคลิ๊กเปิด นี่ไง !! รายได้สเตปแรกมาแล้ว คือ จำนวนการแสดงผลแบนเนอร์โฆษณา แค่แสดงผล ก็ได้เงินแล้ว

แต่นี่ คือ ภัยสังคมครับ !

เพราะสังคมจะตื่นตระหนกกับเนื้อหาที่แชร์ออกไป บางเรื่องเป็นวิธีการประสาท ๆ ทำแล้วถึงตายได้ เช่น การกินน้ำโซดากับน้ำมะนาวแก้มะเร็ง , การกินอาหารผิดหลักโภชนาการ เพื่อลดน้ำหนัก ฯลฯ

และผู้ถูกกล่าวถึงในข่าว (หรือ อยู่ในรูป) ก็ได้รับความเสื่อมเสียด้วย โอเคหละว่า แม้ข่าวจะคัดลอกโดยไม่มีการบิดเบือนใด ๆ จากเว็บไซต์ข่าวจริง แต่ผิดลิขสิทธิ์ครับ

ในด้านผู้ให้บริการรับโฆษณารายใหญ่ในไทย เช่น Google Adwords / Yengo ฯลฯ (ในต่างประเทศมีนิยมมากกว่านี้) ก็ได้รับความเสื่อมเสียด้วย

แม้ว่า Google และ Yengo จะมีมาตรการที่เข้มงวดขึ้น ในการอนุญาตให้เว็บไซต์ไหนแสดงแบนเนอร์โฆษณาได้ แต่เว็บมาสเตอร์สายดำมืด ก็ไม่ลดความโลภครับ ก็พากันไปหา ผู้ให้บริการรับโฆษณาอื่น ๆ ของต่างประเทศที่ให้ผลตอบแทนดีกว่า และเนื้อหาชวนคลิกกว่า ซึ่งก็มี 4 เรื่อง คือ

โฆษณาทางเพศ
โฆษณาการเงินให้คนรวย
โฆษณาการพนันออนไลน์
โฆษณาเนื้อหาละเมิดลิขสิทธิ์

จุดจบของเว็บไซต์สายมืดพวกนี้ชัดเจนขึ้น เมื่อ facebook ซึ่งเป็นแหล่งแพร่กระจายในประเทศไทยเป็นอย่างดีได้จำกัดการเข้าถึงเนื้อหาพวกนี้ผ่านการแชร์บน facebook แล้ว

ส่วน Google ก็ไม่แสดงผลเว็บไซต์พวกนี้ในผลการค้นหา ส่วน Google Adwords และ Yengo ยังระงับการแสดงผลแบนเนอร์โฆษณาบนเว็บไซต์เหล่านั้นโดยอัตโนมัติ และยังใช้เจ้าหน้าที่คัดกรองทุกวัน

เป็นความร่วมมือของผู้ประกอบการบนโลกออนไลน์อย่างจริงจังมากขึ้น เพราะโฆษณายังคงจำเป็น แต่ต้องสอดคล้องกับสิ่งที่ผู้คนสนใจจะอ่าน และ สิ่งที่อ่านต้องเป็นความจริง ได้มาโดยชอบอีกด้วย

การกีดกันของ facebook จึงช่วยให้จุดจบของเว็บไซต์ผิด ๆ พวกนี้ถึงจุดจบเร็วขึ้น